امروز یک روز اهورایی دیگر است . روزی از آذر که که یاران دبستانی ، آذرخش وجودشان را بر دامان ناپاک حکومت اهریمنی می افکنند و آتش خشمشان پرده های سیاه استبداد و استحمار را در بر میگیرد .
امروز وجودم سراسر شوق است و همزمان افسوس و درد . شوق از سر همبستگی دوباره ی همرزمان بی سنگرم که جانشان را فریاد میکنند بر سر دژخیمان و لرزه ای که بر اندامش می افکنند .افسوس از اینکه در میانشان نیستم تا همچون همیشه دست در دستان گرمشان گذارم و همفریادشان باشم و درد از یاد عزیزان و دوستان دانشجویم که پارسال با هم در این روز میان دود گاز اشک و آور و باطون های وحشیان وحشت زده فریاد مرگ بر دیکتاتور سر میدادیم و امروز آنان را پشت دیوارهای بلند و در بندهای مخوف اوین گم کرده ام .
بنیادگرایان بی خرد حکومتی این روزها مایوس و سرخورده از شکست های مفتضحانه اشان در عرصه های دیپلماسی بین المللی ، تحریمهای گسترده ی سیاسی و اقتصادی ، مدیریت اقتصاد داخلی و از همه مهمتر در مدیریت جامعه ی مدنی ایران ، با وجود تبلیغات گسترده ی دروغین و سرمایه گذاریهای کلان در به میدان کشیدن جامعه ی لمپن طبقات فرو دست برای عرض اندام مقابل جنبش بیدار سبز ، بیش از گذشته به زور مداری مفرط دچار شده و چاره ی عقده های شکست های خود را بیش از پیش در سرکوب گسترده ی فعالین و مخالفین جستجو میکنند .
یار دبستانی من
آگاه باشیم که پافشاری بر ادامه ی راه سبز امید همراه با خشونت پرهیزی و بیداری سیاسی و اجتماعی تنها پادزهر مقابله با جریان رو به انقراض دیکتاتوری حکومتی است .
آگاهی ، امید و همبستگی را امروز همه با هم در سراسر دنیا بکار بسته و به زودی شاهد پیروزی را در آغوش خواهیم کشید .
یار دبستانی من 16 آذر روز فریاد آزادی ، بر تو خجسته و راهت پایدار و پر رهرو باد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر