هممون این سوال رو از خودمون بپرسیم بلکه راه حلی پیدا شه .
به نظر شما چه به سرمون اومد که از اون شور و شعور و فعالیت از اینترنت به خیابان و بر عکس، رسیدیم به رخوت مرگباری که فقط کون گذاشتیم رو صندلی و موس میچکونیم ؟! همه رو هم به باد انتقاد میگیریم و بازم یک شورای هماهنگی هست که مثل همیشه گناها رو بندازیم گردن یکی . یکیشم خودم !
جنبش به اون باهوشی و خلاقی که عرب ها هم ازش درس گرفتن رسیده به جایی که لینکای داغ بهترین سایت روزای خوبش میشه تظاهرات سوریه و جمعه ی خشم این و اون و دعوای خر و ان و یاعلی سید علی وقت زایمان ننش ! نشستیم خیابونای سوریه رو تماشا میکنیم در حالیکه اونایی که دوشادوشمون تو خیابون بودن یا تو گورستان هستن یا تو زندان .
اول تو خیابونا خبر ساز بودیم واسه دنیا و همه میدیدنمون و میخوندنمون . بعد نصفمون موندیم تو خیابون نصفمون خبر پست میکرد . بعد فقط خبر پست میکردیم . حالا هم که فقط خبرای بقیه رو میخونیم و قرقره میکنیم تو سایتا .
اول تو خیابونا خبر ساز بودیم واسه دنیا و همه میدیدنمون و میخوندنمون . بعد نصفمون موندیم تو خیابون نصفمون خبر پست میکرد . بعد فقط خبر پست میکردیم . حالا هم که فقط خبرای بقیه رو میخونیم و قرقره میکنیم تو سایتا .
ما همینیم ؟ . هممون چسبیدیم به روزمرگی همین زندگی سگی که همش ازش مینالیم . قلم زنها ، هنرمندا ، همسنگرا ، بچه همسایه ، حتی میر و شیخ تو زندونن و ما سرمون تو لاک جنبش اینترنتی !
اگه سوری ها نصف این بهانه های ما روداشتن به نظرتون الان حافظ اسد کجا بود ؟!
هه ی .... ! یه جاهایی رو باختیم رفیق !
یک درس عبرت بگیریم دست کم .
بله میدونم . هممون میدونیم . جنبش زیر زمینی شده ،جنبش فقط تو خیابون نیست ، سرکوب زیاد بوده ، بدنه ی جنبش رو از هم پاشوندون ، رهبراش رو محدود کردن ، فضای اطلاع رسانی بسته است ، مردم خسته ان ، با این وجود ما موفق شدیم ضربه های بزرگی بزنیم و ..... . بله همه ی اینا رو میدونم . ولی برای جنبشی که میخواد پیروز شه محدودیت ها ملاک نیست بلکه انگیزه رو بیشتر میکنه و راهکارهاست که تو شرایط سخت سرنوشت سازه .
بیا ولش کنیم این سوریه و یمن و .... صدای ایران رو بشنویم تا صدای آوار شدنش رو سر هممون بلند نشده .
بیا ولش کنیم این سوریه و یمن و .... صدای ایران رو بشنویم تا صدای آوار شدنش رو سر هممون بلند نشده .
خودم رو ببین . 3 ماهه که یک گروه بزرگ خبر رسانی ایمیل رو ول کردم به امون خدا و 3 ماهه که کوفت هم پست نکردم تو همین وبلاگ .
اسم خودم رو هم گذاشتم امید سبز . اگرچه ناامید نیستم ولی حالم خیلی بده رفیق خیلی ..
دلم گرفته بود یه چیزی نوشتم . همین !
(قابل توجه نیروهای عرزشی مزدور : خوشحال نباش از این مطلب . تو برو فعلن ببین باید واسه سهمیه ساندیست دنبال کون گهی خ . ر راه بیافتی یا رایحه ی خوش ا . ن ! )
