جنبش تحریم انتخابات و اتحاد بی سابقه و فرخنده

این روزها تک تک فراخوان ها و بیانیه های سازمانها ، نهادها ، احزاب ، شخصیتهاو دانشگاهها را که دعوت به عدم مشارکت در سیرک انتخاباتی جمهوری اسلامی کرده اند را به دقت مرور میکنم . نکات مشترک بسیاری در تمامی آنها یافتم که مجال بیان همه ی آنها اینجا نیست .
ولی بعنوان کسی که از سال 76 در کمپین های انتخاباتی اصلاح طلبان ، منتقدین و مخالفین همیشه حضور فعال داشته اذعان می کنم تاکنون چنین اتحادی بر سر یک موضع مشخص و یکسان نسبت به انتخابات ندیده بودم . حتی در سال 76 که آن حماسه ساخته شد و حتی در سال 88 . به ویژه درانتخابات میان این دو مورد به خاطر دارم که در بحث و گفتگو با منقدین و معترضین از طیفهای دیگرتلاش زیادی می شد تا آنان را بر سر یک موضع نسبت به کاندیداها یا انتخابات یا تحریم متحد کنیم . در سال 88 نشست های مختلف ،بحثهای جدی و گاهی پرتنش با گروههای مختلف دانشجویی ، فرهنگی ، سیاسی و حزبی داشتیم تا به یک نقطه نظر مشترک برسیم و پس از آن کار تبلیغاتی و تشکیل شبکه های اجتماعی برای اقناع عمومی بسیار زمان گیر و توان فرسا بود .
در سال 88 بعنوان بازماندگان طیفی از جنبش دانشجویی دهه ی 70 که پس از جنایت کوی دانشگاه و شکست اصلاحات در دور دوم ریاست جمهوری خاتمی دچار قهر سیاسی شده و به کناری نشسته بود و کار فرهنگی و اجتماعی را پیشه کرده بود ، با جلسات مفصل در ستاد میر حسین موسوی و با وجود انتقادها و پرسشهای نفس گیر و جدی از او و مشاورانش ؛ به این نتیجه رسیدیم که میرحسین در عزمش برای تغییر مناسبات قدرت جدی است و این فرصت تاریخی را باید پاس داشت . استناد ما در برابر کسانی که به قهر سیاسی و تحریم انتخابات نظر داشتند این بود که باید از فرصت انتخابات برای تحمیل خواست عمومی از روشهای مسالمت آمیز به حکومت بهره برد . اگر حکومت تن به تغییر داد که مراد در گام اول در گذار به سوی دموکراسی حاصل آمده و اگرنه باعث شده ایم هزینه های سنگینی به حکومت مطلقه وارد آید . چرا که حکومت در صورت مشارکت بالای مردمی وادار به خطاهای فاحش خواهد شد و دیدیم که چنین شد .

در جریان انتخابات 88 ، به نظر من کمپین انتخاباتی که با همت همه راه اندازی شد ، برای نخستین بار نقش شبکه های اجتماعی و پیوندشان با یکدیگر ، و اهمیت اتحاد در ایجاد بزرگترین موج مردمی را به خوبی روشن کرد . این اتحاد ثمرات مهمی داشت و همه ی آن تلاشها و بی اثرکردن یا قانع کردن نیروهای طرفدار تحریم ، پیش و پس از انتخابات حکومت را وادار به اشتباهات پیاپی و مدام کرد . اول کودتای انتخاباتی ، دوم کودتای نظامی و سوم اشتباه تاریخی سید علی خامنه ای در سخنرانی 29 خرداد 88 و پس از آن اشتباهات دیگر در پافشاری بر سیاست نظامی گری کودتایی و سرکوب و خشونت و زندان کردن و کشتن منتقدین و معترضین . شما خود قضاوت کنید که همت و حضور متحد جامعه ی ایران و بخصوص نقش فعال شبکه های اجتماعی و جنبش آگاهی رسانی چه دماری از روزگار حکومت درآورد . علی رقم هزینه هایی که به جنبش دموکراسی خواهی ما وارد آمد و ضعفهایی که جای نقد و تحلیل دارد ، بنگرید که وادار کردن حکومت به اشتباهات مکرر چطور شاکله و هیمنه ی حکومت و شخص رهبری را فرو ریخت . پرده از چهره ی حقیقی حاکمان فرو انداخت و صورت و سیرت کریهشان و شعارهای بی شعور و پوچشان نمایان گشت . کار به جایی رسید که پوستر های سید علی کف خیابانها به آتش کشیده شد و همه ی انتقادها و دشنامها بطور مستقیم به سوی اصل نظام و ولایت مطلقه ی فقیه نشانه رفت . حجت بر همه ی نیروهای سیاسی درون و بیرون نظام تمام شد که حکومت اصلاح ناپذیر حتی حاضر به برتافتن نیروهای خودی و کمترین اعتراضات مسالمت آمیز و متمدنانه ی مردم خویش هم نیست ، حکومت از فاز دیکتاتوری آخوندی و سیاسی خارج و به صراحت اعلام دیکتاتوری نظامی کرد و در مقابل اپوزیسیون از فاز اصلاح طلبی درون نظامی به مرحله ی گذر از نظام ولایی برای عبور از بن بست وارد شد . ریزش و فروپاشی داخلی حکومت هم از آن دسته دستاوردهای این اتحاد بود . بطوریکه هر روز بیش از پبش شاهد شکافهای عمیق میان جناحهای درون حکومتی و حتی میان اصول گرایان هستیم . تابوی رهبری شکست و نامه ها و دشنامها از منتقدین سراسر دنیا روزی نیست که روانه ی بیت آقا نشود .
باقی ماجرا را خودتان می دانید .
و حالا یک گام مهم دیگر در جنبش مدنی و اجتماعی وسیاسی ایرانیان در حال برداشته شدن است و عجب آن که این نخستین باری است که هم منتقدین و هم مخالفین چه در داخل چه درخارج بر سر یک موضع بطور یکپارچه و با این حجم گسترده از اشتراکات فکری و عملی متحد می شوند .امروز برای نخستین بار همه بر موضع تحریم نمایش انتخاباتی دیکتاتوری ولایی اتفاق نظر دارند . در سمت مقابل حکومت در ضعف مطلق و از هم گسیختگی و بی برنامگی بی سابقه ای گرفتار آمده که نظیرش وجود نداشته .
امروز متوجه شدم که تقریبن هیچ سازمان ؛ حزب ، گروه و فعال حقیقی و حقوقی و دانشگاهی و سیاسی مهمی نمانده که در لزوم مشارکت در طرح تحریم فعال انتخابات بیانیه ، نظر یا اقدامی مرتکب نشده باشد ! دلیر مردان و زنان ما حتی از داخل زندان و در زیر شدیدترین فشارها بر خود و خانواده هاشان بازهم پیام محکم خود را در تحریم سیرک انتخابات به ما رسانیدند و همینطور است در مورد رهبران جنبش سبز از درون حصر غیر قانونی . جالب آنکه گروههای اپوزیسیون خارج نشین نیز که به شکل سنتی تمام انتخابات را تحریم می کردند اینباراز منظری تازه و با دلایل و دیدگاههای هماهنگ با نظرات مخالفین داخلی و در پشتیبانی از جنبش سبز و وقایع دو سال اخیر به میدان تحریم فعالانه پا گذاشته اند .
این اتحاد بر جامعه ی ایران مبارک و فرخنده باد .
برماست که ضمن آنکه به این تحریم فعال بپیوندیم ، این اتحاد بی سابقه میان نیروهای اپوزیسیون و همینطور همنوایی و هم نظری کم نظیر اقشار مردمی و لایه های مختلف اجتماعی را که هر یک از زاویه ای و به دلیلی مشارکت در انتخابات را نفی و حتی نفرین می کنند پاس بداریم و از هر روش که می دانیم در فعالیت برای رساندن پیام تحریم به همه ی نقاط ایران به هر روش که ممکن است اقدام کنیم .
این بزرگترین اتحاد بر سر یک واقعه ی سیاسی در ایران است که در طول این سی و سه سال رخ می دهد . فرصت حضور در این صحنه ی سرنوشت ساز از تاریخ ایران را از نباید از دست داد و شایسته است هر آنچه که می توان در تعمیم و تشدید این اتحاد و همبستگی خجسته و همینطور تعمیق گفتگو و تمرین برنامه ها و پروژه های مشترک انجام داد .
برای جمهوری اسلامی که سالهاست با صرف هزینه های کلان تبلیغاتی و عملیاتی ، قتل و ترور و دمیدن در اختلافات و ایجاد فضای بی اعتمادی و ترس و دهها روش دیگر تلاش میکند اتحاد میان اپوزیسیون خارج از ایران و همچنین اتحاد آنان با معترضین ، منتقدین و مخالفین داخل کشور شکل نگیرد این یک شکست بزرگ است که همزمان شده با ضعف شدید و از هم گسیختگی مفرط در نیروهای سیاسی درون حکومتی . امیدوارم همه ی ما این فرصت تاریخی را که نتیجه ی سالها مبارزات سیاسی است و از جنبش دوم خرداد ، 18 تیر و جنبش سبز عبور کرده و بلوغ یافته و در شکل جنبش تحریم انتخابات به اولین اتحاد فراگیر تمامی نیروهای سیاسی منجر شده است را به نیکی قدر بدانیم.